Τα πρώτα τείχη που περιέβαλαν τη Λευκωσία στο 14ο αιώνα φτιάχτηκαν από τους Φράγκους και κάλυπταν μεγαλύτερη έκταση από ότι τα μεταγενέστερα Ενετικά τείχη του 16ου αιώνα που περιβάλουν την παλιά πόλη μέχρι και σήμερα. Όταν οι Ενετοί κατέλαβαν την Κύπρο, αποφάσισαν να κατεδαφίσουν τα Φράγκικα Τείχη επειδή ήταν παλιά και δεν μπορούσαν να προστατέψουν αρκετά την πόλη από νέα όπλα όπως το πυροβολικό. Τα Φράγκικα Τείχη ήταν επίσης πολύ μεγάλα για να τα επανδρώσει ο Ενετικός στρατός και πολύ κοντά στους λόφους ανατολικά και νοτιοανατολικά της πόλης.
Τα κυκλικά τείχη που έφτιαξαν οι Ενετοί ενισχύθηκαν από έντεκα προμαχώνες σε σχήμα καρδιάς και προστατεύονται από 80 μέτρα πλάτους τάφρο. Χτίστηκαν από τούβλα πυλού, με το κάτω μέρος να έχει αντιτείχισμα από πέτρες. Όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν τη Λευκωσία, επισκεύασαν τα τείχη και κάλυψαν το πάνω μέρος τους με πέτρες. Η τάφρος γύρω από τα τείχη σήμερα έχει διάφορες χρήσεις, σαν γήπεδο αθλητισμού, δημόσιος κήπος, έκθεση γλυπτικής ανοιχτού χώρου, χώροι στάθμευσης κλπ.
Η Πύλη Αμμοχώστου, η πιο σπουδαία από τις πύλες της Ενετικής Λευκωσίας, άνοιγε στο δρόμο που οδηγούσε στο πιο σημαντικό λιμάνι του νησιού, στην Αμμόχωστο, από όπου πήρε και το όνομα της. Αρχικά ήταν γνωστή σαν Πόρτα Τζουλιάνα προς τιμήν του Giulio Savorgnano, του μηχανικού που σχεδίασε και έχτισε τα Ενετικά τείχη στον 16ο αιώνα.
Η πύλη έχει μια εντυπωσιακή πρόσοψη και αποτελείται από ένα αψιδωτό πέρασμα με ένα δωμάτιο με θόλο, διαμέτρου 10,97 μέτρα, στο εσωτερικό. Και στις δύο πλευρές του περάσματος υπάρχουν ορθογώνια δωμάτια για τους φρουρούς. Η Πύλη σήμερα είναι Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λευκωσίας.
Η Παλιά Αρχιεπισκοπή, ένα διώροφο κτήριο του 18ου αιώνα στην καρδιά της Λευκωσίας, αποτελεί θρησκευτικό, εθνικό και πολιτικό μνημείο και είναι στενά συνδεδεμένη με τη σύγχρονη Κυπριακή ιστορία. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται η νέα Αρχιεπισκοπή, ένα διώροφο κτήριο της Νεο-Βυζαντινής περιόδου που στεγάζει τα γραφεία της αρχιεπισκοπής και την κατοικία του Αρχιεπισκόπου. Χτίστηκε μεταξύ του 1956 και 1960, από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ΙΙΙ και φιλοξενεί επίσης το Βυζαντινό Μουσείο και τη Βιβλιοθήκη της Αρχιεπισκοπής. Από την ημέρα ολοκλήρωσης της Νέας Αρχιεπισκοπής το κτήριο της παλιάς Αρχιεπισκοπής μετατράπηκε σε μουσείο Λαϊκής Τέχνης και σε Μουσείο Αγώνος.
Το Άγαλμα της Ελευθερίας συμβολίζει τον αγώνα της Κύπρου για ανεξαρτησία από τη Βρετανία
Το Χαμάμ Ομεριέ είναι ένα αληθινό παράδειγμα του πλούσιου πολιτισμού και της ποικιλομορφίας της Κύπρου, ένα πέτρινο έργο έμπνευσης, αλλά και αίσθησης ελευθερίας και ευελιξίας.
Η ιστορία της περιοχής χρονολογείται από το 14ο αιώνα, όταν ανεγέρθηκε ως Αυγουστιανή εκκλησία της Παναγίας. Πετρο-χτισμένη, με τους μικρούς θόλους, τοποθετείται χρονολογικά περίπου στα χρόνια της Φραγκικής και της Ενετικής αυτοκρατορίας, περίπου την ίδια περίοδο όταν η πόλη απέκτησε τα Eνετικά της τείχη.
Το 1571, ο Μουσταφάς Πασάς μετέτρεψε την εκκλησία σε μουσουλμανικό τέμενος, θεωρώντας ότι αυτό το ιδιαίτερο σημείο ήταν εκεί που ο προφήτης Ομέρ ξεκουράστηκε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Λευκωσία.
Το μεγαλύτερο μέρος του αρχικού κτηρίου καταστράφηκε από το Οθωμανικό πυροβολικό, αν και η πόρτα της κύριας εισόδου ανήκει ακόμα στο κτήριο της Φραγκοκρατίας του 14ου αιώνα, ενώ μπορεί να δει κανείς τα υπολείμματα μιας πιο πρόσφατης φάσης αναγέννησης στη βορειοανατολική πλευρά του μνημείου.
Το 2003, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδότησε το κοινοτικό πρόγραμμα UNDP/UNOPS, , «Συνεργασία για το Μέλλον», σε συνεργασία με το δήμο της Λευκωσίας και το Κύριο Πρόγραμμα Λευκωσίας για να αναπαλαιώσει το Χαμάμ Ομεριέ, αναζωογονώντας έτσι το πνεύμα του και να κρατήσει την ιστορικότητά του.
Το Αρχοντικό του Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου είναι το σπίτι του δραγουμάνου Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου και της οικογένειας του, που έζησε μεταξύ του 1793 και 1808. Ο δραγουμάνος ήταν ο διερμηνέας μεταξύ του Χριστιανικού πληθυσμού και του Οθωμανού κυβερνήτη. Το αρχοντικό είναι από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της Κυπριακής αστικής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα και σήμερα είναι ανοικτό στο κοινό σαν μουσείο. Είναι ένα μεγάλο διώροφο, πετρόχτιστο σπίτι, στο κέντρο της παλιάς Λευκωσίας, όχι πολύ μακριά από την Αρχιεπισκοπή.
Το σπίτι αποτελείται από τρεις πτέρυγες, σε σχήμα Π γύρω από μια εσωτερική αυλή περιτριγυρισμένη από προστώο. Η κύρια είσοδος βρίσκεται στη βόρεια πλευρά και οδηγεί σε δύο δωμάτια. Τον ορθογώνιο προθάλαμο στην ανατολική πτέρυγα στο ισόγειο μάλλον τον χρησιμοποιούσαν για στάβλο και οδηγούσε σε μια δεύτερη αυλή. Η κουζίνα, το μπάνιο, δύο αποθήκες και η σκάλα που οδηγεί στο πάνω πάτωμα βρίσκονται στη δυτική πτέρυγα. Από τα πολλά δωμάτια του πάνω ορόφου το πιο σημαντικό είναι αυτό με τα οικογενειακά κειμήλια καθώς και το δωμάτιο που η οικογένεια δεχόταν τους ξένους της (οντάς). Αυτό το δωμάτιο διατηρεί αρκετές από τις ζωγραφικές διακοσμήσεις του. Η μεγάλη κεντρική αίθουσα έχει ένα κλειστό μπαλκόνι που βλέπει στην κεντρική είσοδο του σπιτιού. Στο σπίτι απονεμήθηκε το 1988, το βραβείο Europa Nostra.
