Η Ιερά Μονή Αγίου Αλαμάνου, ένα μοναστήρι που ξεκίνησε ως ανδρικό στις αρχές του 20ου αιώνα και μετατράπηκε σε γυναικείο το 1949, βρίσκεται περίπου 24 χλμ ανατολικά της Λεμεσού, κοντά στην ομώνυμη ακτή.
Το 1949 στις 4 Μαΐου, ο τότε Μητροπολίτης Κιτίου Μακάριος, ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’ εγκατέστησε στη Μονή γυναικεία αδελφότητα, μεταφέροντας 14 μοναχές από το μοναστήρι του Αγίου Αvτωνίου της Δερύvειας. Έγινε έτσι το πρώτο επίσημα αναγνωρισμένο από την εκκλησία γυναικείο κοινόβιο.
Είναι κτισμένο κάτω από τα σπήλαια του λόφου που πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκαν ως ασκητήρια από τους 300 Αλαμάνους Αγίους που, σύμφωνα με ιστορικούς, κατέφυγαν στο νησί από τη γειτονική Παλαιστίνη, αναζητώντας ασφαλέστερο τόπο άσκησης. Στη μέση μιας πανέμορφης αυλής, βρίσκεται μια μονόκλιτη βασιλική και γύρω από τον ναό βρίσκονται τα κελιά των μοναχών.
Έξω από τη Μονή υπάρχουν άλλα 4 παρεκκλήσια: 1 αφιερωμένο στους Αγίους Πάντες, 1 αφιερωμένο στον Άγιο Νεκτάριο, 1 αφιερωμένο στον Άγιο Στέφανο και 1 κοντά στο σπήλαιο του Γέροντα Γερμανού Σταυροβουνιώτη, αφιερωμένο στους Αγίους Γερμανό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και Γεώργιο Αλαμάνο.
Η ακτή του Αγίου Γεωργίου του Αλαμάνου, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της Λεμεσού, ξεχωρίζει για τους ιδιαίτερους σχηματισμούς που δημιουργούν τα λευκά βράχια, εκεί που συναντούν τα κρυστάλλινα νερά της θάλασσας.
Η δύναμη των κυμάτων (κυρίως τους χειμερινούς μήνες), σκάβει τα ασβεστολιθικά, σαν κιμωλία πετρώματα, δημιουργώντας εκατοντάδες μικρούς κολπίσκους, αλλά και εντυπωσιακές σπηλιές, που αλλάζουν σχήμα και μέγεθος κάθε χρόνο.
Κάνοντας στάση σε έναν από τους κόλπους, μπορείς να εξερευνήσεις και τις κοντινές σπηλιές, εφόσον είσαι κάπως εξοικειωμένος με τη θάλασσα. Εναλλακτικά, μπορείς να επιλέξεις μία περιήγηση με καγιάκ, που μπορεί εύκολα να προσεγγίσει τη βραχώδη ακτή.
Αρκετοί επιλέγουν την περιοχή αυτή για ψάρεμα, είτε με καλάμι από τα βράχια, είτε με ψαροντούφεκο. Επειδή, όμως, στις σπηλιές καταφεύγουν φώκες για να γεννήσουν τα μικρά τους, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή από τους επισκέπτες.
Όλοι οι συμμετέχοντες προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους, με χορηγούς και χορηγούς επικοινωνίας χωρίς… «όχι».
Το βασικό συστατικό της όλης εκδήλωσης είναι η αγάπη, αυτή που απλόχερα θα προσφέρουν όσοι θα βοηθήσουν για την πραγματοποίησή της.
Αλτρουισμός και η ανιδιοτελής προσφορά.
Οι διοργανωτές αυτής της ξεχωριστής εκδήλωσης, δίνουν έναν πραγματικό αγώνα δρόμου αυτές τις ημέρες προκειμένου να είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους. Μιλώντας στο apopsi–la η κυρία Μάρω Παπαγεωργίου, μία εκ των εμπνευστών της ιδέας, τόνισε πως « μετά από την έντονη αποξένωση, την ταλαιπωρία που έχουμε υποστεί με τον κορωνοϊό, τη θλίψη και την απόγνωση με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, η συγκεκριμένη εκδήλωση έρχεται να προσφέρει χαρά, αισιοδοξία, στιγμές χαλάρωσης, ελπίδα για ένα πιο φωτεινό αύριο».
