Register
A password will be e-mailed to you.

Δεν μυρίζουν όλα τα λουλούδια σαν τριαντάφυλλα. Πάρε για παράδειγμα το λουλούδι Rafflesia tuan-mudae που είναι πιο γνωστό ως “ο κρίνος του πτώματος” ή “λουλούδι-πτώμα”. Οι άνθρωποι που είχαν την τύχη -ή μάλλον την ατυχία- να το μυρίσουν από κοντά, περιγράφουν την οσμή του ως μυρωδιά που θυμίζει το σαπισμένο κρέας.

Εδώ και λίγες ημέρες, ένα Tuan-mudae Rafflesia που ανακαλύφθηκε κοντά στη λίμνη Μανιντζάου της Ινδονησίας, αποτελεί το μεγαλύτερο λουλούδι στον πλανήτη αυτήν την στιγμή. Η διάμετρός του είναι συνολικά 111 εκατοστά (4 εκ. περισσότερα από τον κάτοχο του προηγούμενου ρεκόρ). Μάλιστα, ο νέος κάτοχος του ρεκόρ έχει φυτρώσει στην ίδια περιοχή με τον προκάτοχό του, κάτι που κάνει τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι ίσως ανήκουν στο ίδιο ακριβώς φυτό.

Όλα τα λουλούδια του είδους κουβαλούν τη μυρωδιά του θανάτου, μία εβδομάδα όμως αφού ανθίσουν και κυριολεκτικά βρωμίσουν τον τόπο γύρω τους, αρχίζουν να σαπίζουν. Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι το φυτό Rafflesia είναι παρασιτικό και επιβιώνει ως ξενιστής στο σώμα άλλων φυτών. Εκείνα προσφέρουν, άθελά τους, νερό και τροφή στο παρασιτικό φυτό κι εκείνο καταφέρνει με τη βοήθειά τους να προσφέρει αυτό το σπάνιο και πραγματικά εντυπωσιακό λουλούδι.


Υπάρχουν λουλούδια που μυρίζουν σαν νεκροί ασβοί ή ακόμα και λουλούδια που η μυρωδιά τους θυμίζει περιττώματα.


Γιατί όμως μυρίζουν τόσο άσχημα τελικά; Ποιος είναι ο λόγος που κουβαλούν τη μυρωδιά του θανάτου; Τα πάντα στη φύση έχουν μία εξήγηση και λογική: Η άσχημη οσμή τους προσελκύει μύγες κι άλλα έντομα που επικονιάζουν το φυτό βοηθώντας έτσι στην αναπαραγωγική του διαδικασία. Η σάπια, τώρα, μυρωδιά είναι αποτέλεσμα χημικών στοιχείων τα οποία περιέχουν θείο.

Η συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή δεν είναι άγνωστη στον κόσμο των φυτών. Υπάρχουν λουλούδια που μυρίζουν σαν νεκροί ασβοί ή ακόμα και λουλούδια που η μυρωδιά τους θυμίζει περιττώματα. Μάλιστα, τα Rafflesia tuan-mudae δεν διεκδικούν την αποκλειστικότητα στη μυρωδιά του θανάτου: Το φυτό Titan aru, το οποίο είναι γηγενές της Ινδονησίας, ανθίζει κάθε 4 έως 6 χρόνια για μόλις 24 έως 48 ώρες το πολύ, μυρίζοντας αντίστοιχα ακριβώς όπως μυρίζει το κρέας όταν αποσυντίθεται.