Για τον Givency ήταν το μαύρο φόρεμα της Audrey Hepburn στην πρώτη σκηνή του “Πρόγευμα στο Τίφανις”. Για τον Ralph Lauren τα ανοιχτόχρωμα κοστούμια στο “Ο Υπέροχος Γκάτσμπι”, ενώ για τον Armani τα “σπασμένα” κοστούμια στο “Επάγγελμα: Ζιγκολό”.
Το δίπολο κινηματογράφος – μόδα ανέκαθεν ακολουθούσε δρόμους παράλληλους κι αυτές οι ταινίες το αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο, δείχνοντας ουσιαστικά πώς η μεγάλη οθόνη ενέπνευσε κορυφαίους οίκους και διαμόρφωσε το σύγχρονο τρόπο ντυσίματος, φέρνοντας την επανάσταση στον κόσμο της μόδας.
Ο Ατίθασος (1953)
Ο Marlon Brando σε έναν από τους πιο εμβληματικούς ρόλους της καριέρας υποδύθηκε έναν από τους Μαύρους Επαναστάτες, μια συμμορία 40 μοτοσικλετιστών, που κλέβουν το δεύτερο βραβείο από ένα νόμιμο αγώνα μοτοσικλετών. Το “it” κομμάτι της ταινίας ήταν το μαύρο δερμάτινο biker jacket, δημιουργία των αδελφών Irving and Jack Schott το 1913, που έμελλε να γίνει σύμβολο του αντισυμβατικού στυλ και να συμπεριληφθεί στα all time classic ρούχα.
La La Land (2016)
Ο Sebastian (Ryan Gosling) ήξερε να χορεύει, να τραγουδά, να κάνει τις γυναίκες να τον ερωτεύονται, να ντύνεται σαν αστέρας του παλιού κινηματογράφου: Πουκάμισο με φαρδύ γιακά -και λευκό φανελάκι από μέσα- μέσα από υφασμάτινο παντελόνι σε άνετη γραμμή και ένα ζευγάρι ασπρόμαυρα brogues.
Επάγγελμα: Ζιγκολό (1980)
Υποδυόμενος ένα γοητευτικό ζιγκολό του Λος Άντζελες, συνηθισμένο σε μια ζωή γεμάτη πολυτέλεια που του προσφέρουν οι πλούσιες πελάτισσες του, ο Richard Gere κατάφερε να γίνει το πιο κομψό αρσενικό των ’80s. Κι αυτό το οφείλει κυρίως στα κοστούμια που του έραψε ο Giorgio Armani και τα οποία ήταν καμωμένα από πιο ελαφριά υφάσματα, ενώ διέθεταν λιγότερο στιλιζαρισμένες γραμμές.
Επιστροφή στο Μέλλον II (1989)
Ο Marty McFly ταξίδεψε στο μέλλον και μας σύστησε ένα από τα πιο θρυλικά αθλητικά παπούτσια της Nike, το HyperAdapt 1.0.
Ο Υπέροχος Γκάτσμπι (1974)
Η απαράμιλλη κομψότητα της δεκαετίας του ’20. Ο Jay Gatsby (Robert Redford) έμεινε στην ιστορία για τα 3-piece κοστούμια που φορούσε σε ανοιχτόχρωμες και παστέλ αποχρώσεις. Στυλ που αναβίωσαν αριστουργηματικά στο remake του Baz Luhrmann, οίκοι μόδας όπως οι Prada και Miu Miu.
Πρόγευμα στο Τίφανις (1961)
Ένα απλό μαύρο φόρεμα, διαμάντια στο λαιμό, ογκώδη γυαλιά ηλίου. Η Audrey Hepburn έκανε τα μαγικά της και τοποθέτησε τον Givenchy στο πάνθεον της μόδας στον κινηματογράφο.
Skyfall (2012)
Ή αλλιώς όταν ο James Bond συνάντησε τον Tom Ford. Ένας αληθινός τζέντλεμαν με bespoke κοστούμια και άδεια να σκοτώσει.
Metropolis (1927)
Το δυστοπικό φιλμ του Fritz Lang αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μερικούς από τους πιο καταξιωμένους σχεδιαστές στον κόσμο: Riccardo Tisci του Givenchy, Donatella Versace και Karl Lagerfield.
Matrix (1999)
Η αισθητική του sci-fi έπους των αδελφών Wachowski κατέχει εξέχουσα θέση στη μόδα: από το μακρύ δερμάτινο παλτό του Neo και τα χαρακτηριστικά μαύρα γυαλιά ηλίου του και μέχρι τη vinyl ολόσωμη φόρμα της Trinity. Το στυλ των ηρώων του Matrix ταυτίστηκε με το neopunk look και τους μινιμαλιστές σχεδιαστές.
Μαρόκο (1930)
Η Marlene Dietrich τόλμησε να φορέσει σμόκιν, προκαλώντας τα ήθη της εποχής. Σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, το 1966 ο Yves Saint Laurent περιέλαβε στις γυναικείες κολεξιόν του κοστούμια και σμόκιν.
Pretty Woman (1990)
Μίνι φόρεμα με άνοιγμα στη μέση, πουά cocktail dress, μπότες πάνω από το γόνατο. Οι ενδυματολογικές επιλογές της Vivian (Julia Roberts) είναι σήμερα πιο επίκαιρες από ποτέ.
Οικογένεια Τενενμπάουμ (2001)
Hèrmes, Lacoste και Fendi συνεργάστηκαν με τον Wes Anderson σε μία από τις πιο εμβληματικές ταινίες της καριέρας του, τόσο για την ευαίσθητη ματιά του πάνω στον κόσμο, όσο και για την ιδιαίτερη γκαρνταρόμπα των ηρώων του, που “πάντρευε” την πρακτικότητα των αθλητικών ρούχων με τα καλοραμμένα κοστούμια.
Επαναστάτης χωρίς αιτία (1955)
Η επιρροή του στυλ του James Dean είναι ορατή ακόμα και στις μέρες μας. Τα harrington jackets, τα τζην παντελόνια και τα βαμβακερά t-shirts που φορούσε ο 17χρονος Jim Stark έχασαν την αθωότητά τους και μετατράπηκαν στη στολή των νεαρών Αμερικάνων κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Ο Ταξιτζής (1976)
Στρατιωτικά ρούχα, κούρεμα μοϊκάνα. Ο Travis Bickle αποτελεί έναν από τους καλύτερους ρόλους του Robert de Niro στο σινεμά, αλλά και έναν ήρωα που επηρέασε καθοριστικά την αισθητική της πανκ κουλτούρας στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007 εναντίον δρ. Νο (1962)
Καμία γυναίκα μέχρι τότε δεν είχε φορέσει μπικίνι μαγιό όπως η Ursula Andress.
Drive (2011)
Σε αυτό το νεο – νουάρ “διαμαντάκι” του Nicolas Winding Refn, ο Ryan Gosling είναι ένας μυστήριος τύπος που το πρωί εργάζεται ως κασκαντέρ σε ταινίες και το βράδυ ως οδηγός αυτοκινήτων που συμμετέχουν σε ληστείες. Σήμα κατατεθέν του το ξεχασμένο στο χρονοντούλαπο της στιλιστικής ιστορίας bomber jacket.
Τρεις Μέρες του Κόνδορα (1975)
Στο φιλμ του Sydney Pollack, ο Robert Redford επαναπροσδιόρισε το αντρικό στυλ, κάνοντας μόδα τον ολόμαλλο, κλασσικό ναυτικό επενδύτη, συνδυασμένο με τζην παντελόνια, μάλλινα κασκόλ και μαύρα γυαλιά ηλίου. Ένα look άκρως επίκαιρο σήμερα.
Υπόθεση Τόμας Κράουν (1968)
Το όνομα του Steve McQueen ταυτίστηκε με το 3-piece κοστούμι (σακάκι, γιλέκο, παντελόνι) χάρη στους συνδυασμούς που έκανε με τα χρώματα, τα υφάσματα και τα σχέδια, όπως επίσης και με τα γυαλιά ηλίου της Persol. Συγκεκριμένα με το μοντέλο 714 της εταιρείας.
Οι σκοτεινές μπίζνες ενός πρωτάρη (1983)
O Tom Cruise έκανε μόδα τα κλασικά πλέον wayfarers της Ray-Ban.
Top Gun (1986)
Τρία χρόνια μετά, λάνσαρε τα επίσης κλασικά στην εποχή μας, aviator γυαλιά ηλίου του διάσημου brand.
Το πέμπτο στοιχείο (1997)
Ο Luc Besson ανέθεσε στον Jean Paul Gaultier τη δημιουργία των φουτουριστικών κοστουμιών της ταινίας του και λίγους μήνες μετά, τα ντεφιλέ γέμισαν με σύνολα, που θύμιζαν sci-fi ταινίες.
Gattaca (1997)
Βραβευμένη με τέσσερα Όσκαρ, η Colleen Atwood ευθύνεται για τα μίνιμαλ κοστούμια που φορούσε ο Ethan Hawke σε αυτό το ρετρό-φουτουριστικό φιλμ με αναφορές στα 30s και στην αισθητική των 80s.
Επτά χρόνια φαγούρας (1955)
Το να φτιάξουμε μία λίστα με τις ταινίες που άλλαξαν τον κόσμο της μόδας χωρίς να συμπεριλάβουμε την Marilyn Monroe, θα ήταν αμαρτία. Οι ενδυματολογικές επιλογές της πιο ποθητής ξανθιάς στην ιστορία του σινεμά που ξεχώρισαν είναι αμέτρητες. Ωστόσο, η ίσως πιο εμβληματική όλων είναι το λευκό σατέν φόρεμα που φόρεσε στο Επτά χρόνια φαγούρας και σχεδίασε ο William “Bill” Travilla.
Νευρικός Εραστής (1977)
Το ρομαντικό δράμα του Woody Allen επανεφηύρε το ανδρόγυνο στυλ μέσα από το ντύσιμο της Diane Keaton, που έφερε την υπογραφή του Ralph Lauren.
Πυρετός το Σαββατόβραδο (1977)
Λευκά κοστούμια με μεγάλα πέτα στο σακάκι και καμπάνα τελείωμα στα παντελόνια. Τι θα είχε απογίνει η μόδα των 70s χωρίς το ντίσκο στυλ του John Travolta στην ταινία του John Badham.
Μπαρμπαρέλα (1968)
O Paco Rabanne οραματίστηκε το μέλλον της μόδας ντύνοντας την Jane Fonda με μεταλιζέ και βινύλ υφάσματα.
Blade Runner (1982)
Οι ενδυματολογικές επιλογές του Michael Kaplan, που επιμελήθηκε τα κοστούμια του sci-fi neo-noir του Ridley Scott, ήταν ένα φόρος τιμής στη μόδα των 40s, στο πανκ των 70s και στην αισθητική του άμεσου μέλλοντος. Αυτή ακριβώς που μερικά χρόνια μετά την πρεμιέρα του Blade Runner θα χαρακτήριζε τα ντεφιλέ του Alexander McQueen, του John Galliano στον οίκο Dior και του Hedi Slimane στον οίκο Saint Laurent.
Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ (1999)
Υφασμάτινες βερμούδες “παντρεμένες” με μονόχρωμα πουκάμισα -πρόσεξε, όχι t-shirts- και λευκά slippers ή sneakers. Το δροσερό, καλοκαιρινό look του playboy Jude Law στο δραματικό θρίλερ του Anthony Minguella ακόμα μνημονεύεται από τους απανταχού λάτρεις της μόδας.
Το κυνήγι του κλέφτη (1955)
Στο ρομαντικό θρίλερ του Alfred Hitchcock, ο Cary Grant -από τους πιο στιλάτους ηθοποιούς του παλιού, καλού Hollywood, εκείνος που ήξερε πώς να φορέσει ένα κοστούμι χωρίς να τον φορέσει- ερμηνεύει ένα πρώην κλέφτη κοσμημάτων που ζει στη γαλλική Ριβιέρα. Μπορεί η loose γραμμή στα κοστούμια του να θεωρούνται σήμερα παλιομοδίτικα, ωστόσο το μαντήλι που τυλίγει το λαιμό του μέσα από το ανοιχτό πουκάμισο είναι all time classic.
Ένας άντρας μόνος (2009)
Colin Firth ενσαρκώνει έναν ομοφυλόφιλο καθηγητή στα 60s, που χάνει τον επί 16 χρόνια σύντροφό του και μαζί τον εαυτό του. Τον σκηνοθετεί ο Tom Ford, ο μόδιστρος με τη χαρακτηριστική εμμονή στη λεπτομέρεια. Η ταινία του αποτελεί από στιλιστική πλευρά μία ωδή στα σωστά αξεσουάρ που έχουν τη δύναμη να απογειώσουν ένα σύνολο.
Καζαμπλάνκα (1942)
Το νουάρ στυλ του ήρωα του Humphrey Bogart, ενός ταπεινού ερωτοχτυπημένου, αλλά κυνικού ιδιοκτήτη καφέ στην Καζαμπλάνκα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που ρίχνει στον έρωτά του την “Θεά” Ingrid Bergman, έχει μείνει στην ιστορία του σινεμά ως ένα από τα εμβληματικά. Σήμα – κατατεθέν του η μπεζ καμπαρτίνα του, την οποία φορούσε δεμένη πάνω από το κοστούμι του.
Wall Street (1987)
Ο Gordon Gekko του Michael Douglas ταυτίστηκε με την εικόνα του γιάπη, του επιχειρηματία, του CEO, χάρη στις ενδυματολογικές επιλογές της Ellen Mirojnick.
Ψάχνοντας Απεγνωσμένα την Σούζαν (1985)
Η Μαντόνα, η σταρ – φαινόμενο, η βασίλισσα της ποπ σε μία δραμεντί που απεικονίζει με τον καλύτερο τρόπο το στυλ των 80s: δερμάτινα παντελόνια, δαντελωτά γάντια, φιόγκοι στα μαλλιά, ογκώδη κοσμήματα, φαρδιές ζώνες, αλυσίδες στο λαιμό.
Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα (1956)
Η Brigitte Bardot κατέκτησε τον κόσμο της 7ης τέχνης, όχι μόνο με το χαριτωμένο κενό στα δόντια της, αλλά και με το ανυπόφορο σεξ απίλ που αναδυόταν από τις δημιουργίες που είχε ράψει για εκείνη ο Pierre Balmain στο γαλλικό δράμα του Roger Vadim.
Λεωφορείον, ο πόθος (1951)
Το λευκό φανελάκι του Marlon Brando είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο εμβληματικά ρούχα που έχουμε δει στην ιστορία του σινεμά. Τελεία.