Το μόλις ένα Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας αλλά και οι 8 υποψηφιότητες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποτυπώσουν το impact του Martin Scorsese στην ιστορία του κινηματογράφου. Ο Jake La Motta, ο Paul Hackett, o Rupert Pupkin, o Travis Bickle, η τριάδα των Tommy DeVito – Henry Hill – James Conway καθώς και τα ντουέτα Amsterdam Vallon/ Bill The Butcher Cutting και Jordan Belfort/ Donnie Azoff και οι υπόλοιποι κινηματογραφικοί του ήρωες το πιστοποιούν, μέσα από τις 10+1 καλύτερες ταινίες του Νεοϋορκέζου σκηνοθέτη.
Σταυροδρόμια της Ψυχής (Bringing out the Dead, 1999)
Ο Frank Pierce (Nicolas Cage) εργάζεται ως οδηγός ασθενοφόρου στη Νέα Υόρκη, υποφέρει από αϋπνίες (σου θυμίζει κάτι;) και βασανίζεται από τις τύψεις του θανάτου μιας κοπέλας, που δεν πρόλαβε να σώσει. Η ταινία εξιστορεί τρεις νύχτες από τη ζωή του και την αγωνία του να βρει τη λύτρωση για τους ανθρώπους που ξεψύχησαν στα χέρια του. Θα μπορούσε να είναι μια πραγματικά σπουδαία ταινία αλλά ο Nicolas Cage δεν είναι -και δεν θα γίνει ποτέ- Robert DeNiro.
Σιωπή (Silence, 2016)
Σε εντελώς διαφορετικό κλίμα και εποχή με σχεδόν όλη του την φιλμογραφία, ο Scorsese καταπιάνεται με την ιστορία δύο Πορτογάλων ιεραποστόλων του 17ου αιώνα που αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας ένα ριψοκίνδυνο ταξίδι στην Ιαπωνία προκειμένου να αναζητήσουν τον αγνοούμενο μέντορα τους και να διαδώσουν τον Χριστιανισμό.
Βασιλιάς για μια νύχτα (The King of Comedy, 1982)
Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για να εκτιμηθεί στον βαθμό που έπρεπε η πολυεπίπεδη κωμωδία με τον Robert De Niro, στον ρόλο-έκπληξη του Rupert Pupkin. Η ταινία αποτέλεσε μία από τις πιο απροσδόκητες, εύστοχες και παράτολμες κριτικές στον κόσμο του θεάματος που έγιναν ποτέ, με τον σπουδαίο κριτικό Roger Ebert να αναφέρει ότι ήταν “τρομερά επίπονη, φαινόταν η έκρηξη να είναι έτοιμη να συμβεί από στιγμή σε στιγμή αλλά δεν έγινε ποτέ“. Θεωρείται μία από τις πιο εναλλακτικές σκορσέζικες ταινίες.
Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης (Gangs of New York, 2002)
Ευτυχώς για όλους, ο Scorsese αγνόησε σχεδόν παντελώς τον παραγωγό Harvey Weinstein και τις παρατηρήσεις του, ειδικά όσον αφορά τον Daniel Day-Lewis και την εμφάνισή του. Στο Five Points της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μαίνονται συγκρούσεις μεταξύ των ντόπιων με τους Ιρλανδούς και Ιταλούς, με κεντρικό ήρωα τον Amsterdam Vallon (Leonardo DiCaprio).
Κακόφημοι δρόμοι (Mean Streets, 1973)
Με τον Harvey Keitel στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Robert De Niro σε δευτερεύοντα, ο Scorsese επιχειρεί μια διεισδυτική ματιά στην νεοϋορκέζικη Μικρή Ιταλία και τους κανόνες της, μέσα από τις ιστορίες ενός νεαρού Ιταλο-αμερικάνου που προσπαθεί να ανέλθει στις τάξεις της Μαφίας και τον σαμποτάρει ο καλύτερός του φίλος. Η πρώτη σημαντική ταινία του Scorsese, ένα γκανγκστερικό αριστούργημα που όμως είχε την ατυχία να συμπέσει χρονικά με τον Νονό του Coppola. Στην συγκεκριμένη ταινία εντοπίζει κάποιος όλες τις ομοιότητες του θρυλικού σκηνοθέτη από το Queens με τον Tarantino.
Μετά τα Μεσάνυχτα (After Hours, 1985)
Ένα θρίλερ που φορά την στολή της μαύρης κωμωδίας και περιγράφει την απροσδόκητα ατυχή ιστορία του Paul Hackett (Griffin Dunne), ο οποίος καταλήγει στο Soho αναζητώντας την Marcy (Rosanna Arquette) που γνώρισε σε ένα μπαρ. Τελικά θα γνωρίσει το νυχτερινό πρόσωπο των δρόμων της Νέας Υόρκης, που δεν είναι ακριβώς αυτό που φανταζόταν.
Ο Λύκος της Wall Street (The Wolf of Wall Street, 2013)
Leonardo DiCaprio, Jonah Hill και Margot Robbie εκτελούν στην εντέλεια το σενάριο του Terence Winter (βασισμένο στο βιβλίο του Jordan Belfort) και τις οδηγίες του Scorsese. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του χρηματιστή από το Long Island, Jordan Belfort, που συνόδευσε την ταραχώδη ζωή του με ατελείωτα πάρτυ, καταχρήσεις και διαφθορά.
Casino (1995)
Ακόμη μια ταινία για την μαφία, αυτή τη φορά σχεδόν τρίωρη (για την ακρίβεια 2 ώρες και 58 λεπτά). Μία ιστορία απληστίας και εξαπάτησης, εξουσίας και -φυσικά- βίας με τους -φυσικά- Robert De Niro και Joe Pesci αλλά και την Sharon Stone. Ο Martin Scorsese παρουσιάζει αυτή τη φορά τον λαμπερό και συνάμα σκληρό κόσμο του Las Vegas.
Τα Καλά Παιδιά (Goodfellas, 1990)
Ο ίδιος ο Scorsese, μαζί με τον Nicholas Pileggi, έγραψε το σενάριο για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις του μαφιόζικου genre. Χιούμορ, βία, τέλειοι χαρακτήρες και μια εκπληκτική αποδόμηση των γκάνγκστερ, με τους Ray Liotta, Robert DeNiro, Joe Pesci και το μισό cast που είδες στο The Sopranos, μία δεκαετία αργότερα. Μία από τις σημαντικότερες ταινίες στο είδος των crime films, που μάλιστα επελέγη το 2000 από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και εισήλθε στο National Film Registry ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική, ενώ ενέπνευσε τον Scorsese για τα Casino και Ο Πληροφοριοδότης.
Ο Ταξιτζής (Taxi Driver, 1976)
Tα μέσα των 70s ήταν η εποχή που το υπερβολικό ταλέντο του Robert De Niro συναντά την γραφή του Paul Schrader και την ιδιοφυΐα του Martin Scorsese πίσω από την κάμερα. Το ψυχολογικό νεο-νουάρ θρίλερ αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα σημείο αναφοράς για την πορεία του Scorsese. Ο Travis Bickle είναι ένας ψυχικά ασταθής βετεράνος που εργάζεται πλέον σαν οδηγός ταξί, για να καταπολεμήσει τις αϋπνίες του. Μετά από ένα αποτυχημένο ραντεβού τρελαίνεται κι αποφασίζει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να αλλάξει τον κόσμο.
Οργισμένο είδωλο (Raging Bull, 1980)
Μετά το urban rage του Ταξιτζή, ο Scorsese ασχολείται με έναν άλλο οργισμένο τύπο. Στο Οργισμένο είδωλο περιγράφεται η ζωή του πυγμάχου Jake LaMotta, η σκληρή ανάβαση και η απότομη πτώση ενός άντρα γεμάτου μίσους. Από τις ταινίες που καθιέρωσαν τον Scorsese σαν πραγματικό master. Από τον πάτο στην κορυφή και πάλι πίσω, με πρωταγωνιστή τον Robert De Niro.